Alfa Romeo 145 1.6 - Peugeot 306 16 XS - Toyota Corolla 1.6 Si
Μάχη εκ του συστάδην
Τρία αυτοκίνητα, τρείς διαφορετικές σχολές, τρείς
ξεχωριστές προτάσεις.
Είναι οικογενειακά, χάρις όμως στο τρίθυρο αμάξωμά τους
ξεφεύγουν απο τα συνηθισμένα -ιδίως η Alfa 145-.
Διαθέτουν παραπλήσιο επίπεδο εξοπλισμού, έχουν καλή
οδική συμπεριφορά και βεβαίως αρκετούς εσωτερικούς
χώρους. Που παίζεται λοιπόν το παιχνίδι;
TA TPIA αυτοκίνητα της συγκριτικής δοκιμής ανήκουν σε μία
κατηγορία, η οποία αν και απευθύνεται στο ευρύ κοινό δεν είναι
και τόσο διαδεδομένη στην Ελλάδα κυρίως λόγω φορολογικών
συντελεστών και τεκμηρίου. Από την άλλη, ανήκουν επίσης σε μία
κλάση η οποία περιλαμβάνει πολλά και κατά μέσο όρο καλά
αυτοκίνητα, τα οποία όμως δεν διαθέτουν κάτι το ξεχωριστό που θα
προσελκύσει τον υποψήφιο αγοραστή σε μία _άνευ όρω αγορά_.
Το παιχνίδι λοιπόν της επιλογής, παίζεται με πολλές παραμέτρους
συγκρίσεις και συμβιβασμούς για ένα αποτέλεσμα το οποίο σε κάθε
περίπτωση είναι οριακό.
Τα αυτοκίνητα λοιπόν της δοκιμής μας, είναι ένα τέτοιο κλασσικό
παράδειγμα. Κανένα από τα τρία δεν υπερτερεί των άλλων σε τέτοιο
βαθμό που να γίονεται εύκολα η επιλογή, κανένα δεν είναι κακό σε
οποιονδήποτε τομέα.
Εξαίρεση ίσως αποτελεί η Αλφα 145 και μόνο σε ότι αφορά την
γενική αισθητική της και την σχεδίαση του αμαξώματος, όπου
πράγματι το ιταλικό αυτοκίνητο βρίσκεται σε μια δική του μάλλον
εκκεντρική θέση. Οσοι όμως δεν αγοράζουν αυτοκίνητο με μοναδικό
κριτήριο την σχεδίαση ασφαλώς θα θέλουν να κρίνουν και τις άλλες
πλευρές του αυτοκινήτου έναντι του ανταγωνισμού.
Είναι λοιπόν η Αλφα 145, το πλέον νέο αυτοκίνητο από τα τρία της
δοκιμής. Το Πεζό 306 XS , είναι μία κλασσική παραλλαγή του
πεντάπορτου μοντέλου σαφώς ένα σύγχρονο, όμορφο γαλλικό
αυτοκίνητο ενώ η Τογιότα Κορόλα, είναι το πιό παλιό -ή αν θέλετε
το πιό δοκιμασμένο- από τα άλλα και σ_ αυτή την έκδοση μάλλον η
πληρέστερη από κάθε άποψη Κορόλα.
Αλλιώς σχεδίαζει ένας Ιταλός, ένα μικρό/μεσαίο χάτς-μπακ, αλλιώς
ένας Γάλλος ή Ιάπωνας. Αυτό είναι σαφές και αντικατοπτρίζεται στα
τρία επιβατικά.
H 145, προκαλεί με τις γραμμές της, το Πεζό καταφέρνει με απλές
λύσεις να είναι όμορφο και λιτό, η Κορόλα, αποστασιοποιείται από
τις άλλες εκδόσεις του μοντέλου, όντας η πιό ευρωπαική σ_ αυτή
την τρίθυρη παραλλαγή.
Θέμα προσωπικού γούστου λοιπόν ο χαρακτηρισμός όμορφο ή άσχημο,
εκείνο που θα πρέπει εμείς να σημειώσουμε είναι ότι και τα τρία,
δείχνουν δεμένες και ποιοτικές κατασκευές με παραπλήσιες
εξωτερικές διαστάσεις. Το 306, είναι το μόνο που το μήκος του
τελειώνει πριν τα 4 μ. ενώ είναι και το πιό στενό. Σε ότι αφορά
το ύψος όσο κι αν δεν του φαίνεται έχει το ίδιο εξωτερικό ύψος με
την 145.
Το 306, μπορεί όμως να είναι το μικρότερο σε συνολικό μήκος, έχει
όμως ένα σημαντικό πλεονέκτημα : Το μεταξόνιό του που καθορίζει
εν πολλοίς τους εσωτερικούς χώρους και την οδική συμπεριφορά (σε
συνδυασμό βέβαια με άλλους παράγοντες) είναι το μεγαλύτερο όλων.
Αλλά τα της συμπεριφοράς θα τα δούμε στη συνέχεια.
Περνώντας στο εσωτερικό των αυτοκινήτων, με μία πρώτη ματιά θα
λέγαμε ότι Κορόλα και Πεζό διακρίνονται για την μάλλον
συντηρητική τους σχεδίαση, που μάλιστα έρχεται σε μεγάλη αντίθεση
με αυτή που κυριαρχεί στην Αλφα 145.
Δεν θα επεκταθούμε σε λεπτομέρειες καθώς στις εκδόσεις των 1.6
λίτρων σε κανένα αυτοκίνητο δεν υπάρχουν διαφορές σε σχέση με τις
εκδόσεις των 1.4 λίτρων, θα ξανά-πούμε όμως ότι η 145, διαθέτει
μία από τις καλύτερες θέσεις για τον συνοδηγό, ενώ δεν υπάρχει
πιά καμμία σχέση ανάμεσα στο πως κάθεται ο οδηγός σ_ αυτή και στο
πως κάθοταν σε μία Αλφα 33.
Πεζό και Κορόλα, έχουν τις παραδοσιακά καλές θέσεις οδήγησης που
μας έχουν συνηθίσει σε όλα τα μοντέλα τους Γάλλοι και Ιάπωνες.
Και τα τρία αυτοκίνητα έχουν καλή εργονομία, πλήρη εξοπλισμό σε
ότι αφορά τα απαραίτητα κι επιπλέον εφ_ όσον ο ιδιοκτήτης είναι
διατεθειμένος να πληρώσει μπορούν να έχουν ακόμη περισσότερα.
Βασικό μειονέκτημα για την Κορόλα, η έλλειψη του ABS (που μάλιστα
το χρειάζεται περισσότερο απ_ τα άλλα δύο) ακόμη και σαν έξτρα ή
του αερόσακου.
H ποιότητα κατασκευής, είναι και στα τρία αυτοκίνητα καλή, εδώ
βεβαίως η Κορόλα υπερτερεί σαφώς έχοντας επιπλέον την βεβαιότητα
μιας δοκιμασμένης κατασκευής.
Από την άλλη, είναι εντυπωσιακή η πρόοδος των Ιταλών σε ένα τομέα
που λίγο καιρό πρίν χώλαιναν σημαντικά, ενώ αθόρυβοι οι Γάλλοι
σαφώς έχουν και αυτοί βελτιώσει την ποιότητα των υλικών και το
φινίρισμα στο εσωτερικό.
Βασικές ελλείψεις δεν υπάρχουν σε κανένα αυτοκίνητο, 4 ή πέντε
ενήλικες μπορούν να βολευτούν καλά ακόμη και σε μακρινό ταξίδι,
ενώ ουσιαστικό πρόβλημα δεν υφίσταται ούτε για τις αποσκευές
τους. Στον τομέα όμως αυτό το Πεζό (με τις μικρότερες εξωτερικές
διαστάσεις) πληρώνει το τίμημα έχοντας τον μικρότερο διαθέσιμο
χώρο από τα τρία (240 λίτρα). H Αλφα έχει το μεγαλύτερο (320
λίτρα) με την Τογιότα να ακολουθεί κατά πόδας (309 λίτρα.)
Βεβαίως, ο διαθέσιμος χώρος υπερδιπλασιάζεται αναναδιπλωθούν τα
πίσω καθίσματα, η πλάτη των οποίων σε όλα τα αυτοκίνητα είναι
διαιρούμενη.
Κινητήρες-Μηχανικά μέρη
H ουσιαστική διαφοροποίηση, προέρχεται από τις λύσεις που έχουν
δοθεί στην Αλφα 145 και οι οποίες παραπέμπουν στις τελευταίες 33
κι όχι μόνο.
Ετσι λοιπόν, ο κινητήρας είναι επίπεδος (φλατ ή μπόξερ όπως
θέλετε πείτε τον), τοποθετημένος στον διαμήκη άξονα του
αυτοκινήτου, με ισομήκη ημιαξόνια και το κιβώτιο τοποθετημένο
στην συνέχεια να εισχωρεί στον θάλαμο των επιβατών.
Τα δύο άλλα, έχουν όπως τα περισσότερα προσθιοκίνητα τους
κινητήρες τοποθετημένους εγκάρσια.
Τόσο ο επίπεδος κινητήρας της Αλφα με τους δύο εκκεντροφόρους όσο
και αυτός του Πεζό είναι 8βάλβδιδοι, ενώ 16βάλβδιδος είναι της
Κορόλα.
O τελευταίος είναι αυτός και με την μεγαλύτερη ονομαστική
απόδοση, έχοντας 114 ίππους στις 6.000 σάλ. έναντι 103 στις 6.000
της ?λφα και μόνο 89 στις 5.600 σάλ του Πεζό.
Βέβαια, το πολυβάλβιδο σύνολο της Τογιότα δεν _αισθάνεται και
πολύ ευτυχισμένο_ στις χαμηλές και μεσαίες στροφές, όπου υστερεί
σε απόδοση συγκριτικά με τα άλλα δύο, τα οποία τυπικά 8βάλβιδα
λειτουργούν καλύτερα χαμηλά. Πάντως και οι τρείς είναι εύστροφοι
και αθόρυβοι στην λειτουργία τους, αν και στις υψηλές στροφές ο
θόρυβος γίνεται αρκετά έντονος, σε καμμία περίπτωση όμως δεν
μπορούμε να πούμε ότι είναι ενοχλητικός.
Επιπλέον, και τα τρία ως σύγχρονες κατασκευές, είναι
ευκολοοδήγητα μέσα στην πόλη, με την Τογιότα και το Πεζό να
υπερτερούν σ_ αυτό τον τομέα και την ?λφα να μένει σαφώς πίσω. Το
πρόβλημα εντοπίζεται στον βαρύ συμπλέκτη και στον επιλογέα ο
οποίος αν και βελτιωμένος σε σχέση με το παρελθόν δεν μπορεί να
συγκριθεί με αυτούς του Πεζό (κυρίως) ή της Τογιότα.
Σε ότι αφορά τα λοιπά μηχανικά μέρη να θυμίσουμε ότι και τα τρία
αυτοκίνητα διαθέτουν χειροκίνητα κιβώτια 5 σχέσεων με κλιμάκωση η
οποία είναι διαφορετική σε κάθε ένα. Τις μακρύτερες σχέσεις τις
έχει το Πεζό, που σε αντιστάθμισμα όμως έχει μάλλον κοντή τελική
σχέση μετάδοσης.
Τα συστήματα διεύθυνσης είναι σε όλα τα αυτοκίνητα, κρεμαγιέρα με
υποβοήθηση με το πιό γρήγορο σύστημα να υπάρχει στην Αλφα (2.6
στροφές απ_ άκρη σε άκρη) και το πλέον _αργό_ στην Κορόλα με 3.3
στροφές.
Σε ότι αφορά τις αναρτήσεις και τα φρένα, οι διαφοροποιήσεις
είναι αρκετές όχι τόσο σε θέματα τεχνικών λύσεων όσο σε ότι αφορά
τις ρυθμίσεις στην γεωμετρία κάθε τύπου.
Πάντως επιγραμματικά ας πούμε ότι και τα τρία αυτοκίνητα εμπρός
διαθέτουν γόνατα Μάκ-Φέρσον με ψαλίδια βάσης και πίσω δύο απ_
αυτά έχουν υστερούντες βραχίονες, ενώ η Κορόλα Μακ-Φέρσον και
πίσω
Απόδοση-Επιδόσεις-Οδική συμπεριφορά
Ρίχνοντας μια ματιά κανείς στον πίνακα των τεχνικών
χαρακτηριστικών αντιλαμβάνεται εκ των προτέρων την κατάταξη στον
αγώνα των επιδόσεων.
Πρώτος ο τετρακύλινδρος, 16βάλβιδος κινητήρας της Κορόλα ο οποίος
αποδίδει μέγιστη ισχύ 114 ίππων/6.000 σ.α.λ. και μέγιστη ροπή
14,8 χιλιογραμμόμετρα / 4.800 σ.α.λ. Δεύτερος αυτός της 145 με
απόδοση 103 ίππων/6.000 σ.α.λ και μέγιστη ροπή 13,7
χιλιογραμμόμετρων / 4.500 σ.α.λ. και τρίτος αυτός του Πεζό με 88
ίππους / 5.600 σ.α.λ. και μέγιστη ροπή 13,8 χιλιογραμμόμετρα /
3.000 σ.α.λ.
Εδώ όμως θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν και το ότι η Κορόλα είναι
πιο ελαφριά της ...παρέας με μόλις 1025 κιλά βάρος, με δεύτερο το
306, 1060 κιλά και πιο βαριά από όλες η 145 με 1140 κιλά.
Στην επιτάχυνση από στάση, η Κορόλα αποδεικνύει την αξία της
περίτρανα καλύπτοντας τα 0-100 χ.α.ω. μέσα σε 10 δλ., ενώ η 145
χρειάζεται 11,7 δλ. και το 306 12,4 δλ. Στις επιταχύνσεις εν
κινήσει η κυριαρχία της Κορόλα συνεχίζεται, ενώ οι κοντές σχέσεις
του κιβωτίου της 145 αντισταθμίζουν τον αυξημένο της βάρος
κρατώντας την κοντά με την Κορόλα, κρατώντας την ταυτόχρονα
εμπρός από το 306. Με τρίτη λοιπόν στο κιβώτιο για τα 50-80
χ.α.ω. η Κορόλα χρειάζεται 5,2 δλ., η 145 6,4 δλ. και το 306 6,1
δλ., ενώ για τα 80-110 χ.α.ω. οι αντίστοιχοι χρόνοι είναι 5,7__,
6,4__ και 7,2__. Με τετάρτη για τα 80-110 χ.α.ω. οι αντίστοιχοι
χρόνοι είναι 8,9__, 9,5__ και 9,5, ενώ για τα 120-140 χ.α.ω. οι
χρόνοι είναι 7,3__,7,6__ και 9,8__. Με πέμπτη για τα 80-110
χ.α.ω. οι χρόνοι είναι 11,3__, 13,4__ και 15,2__ και για τα
120-140 χ.α.ω έχουμε 10,8__, 11,2__ και 15,7.
H τελική ταχύτητα της Κορόλα και της 145 φτάνει τα 185 χ.α.ω. ενώ
το 306 με την χαμηλότερη ισχύ φτάνει μόλις τα 178 χ.α.ω.
Στον τομέα, όμως, της κατανάλωσης το Πεζό αποδεικνύεται το πιο
οικονομικό από τα τρία αφού στην συγκριτική διαδρομή χρειάστηκε
μόλις 8 λίτρα/100 χλμ. , η Κορόλα 9,7 λίτρα/100 χλμ. και η 145
9,8 λίτρα /100 χλμ.
Οι επιδόσεις και η κατανάλωση είναι δύο βασικές παράμετροι σ_
αυτά τα αυτοκίνητα, ωστόσο δεν είναι οι μόνες που προσμετρούν
στην συνολική αξιολόγηση.
Σημαντικότερο ίσως είναι (ή πρέπει να είναι) ο τρόπος με τον
οποίο κινούνται στο δρόμο και συμπεριφέρονται στις φυσιολογικές ή
ακραίες καταστάσεις, είτε αυτές ξεκινούν από λάθος του οδηγού
είτε από συνδυασμό παραγόντων.
Ετσι λοιπόν, ξεκινώντας από την νεοφερμένη αλφα 145, θα λέγαμε
ότι το ιταλικό αυτοκίνητο δεν προσφέρεται για εκπλήξεις. Ούτε
θετικές ούτε αρνητικές.
Το άκαμπτο αμάξωμα σε συνδυασμό με τις σωστά σχεδιασμένες
αναρτήσεις _δίνουν_ ένα προσθιοκίνητο αυτοκίνητο, ουδέτερο στις
περισσότερες περιπτώσεις που γέρνει αρκετά στις στροφές χωρίς
όμως οι κλίσεις να επηρεάζουν την πορεία του, που αλλάζει εύκολα
και γρήγορα πορεία χάρις στο καλό και γρήγορο σύστημα διεύθυνσης,
που φρενάρει τέλος αποτελεσματικά σε κάθε περίπτωση. Στο
αποκαλούμενο όριο μπορεί να εμφανιστεί υπερστροφή η οποία
διορθώνεται εύκολα, γρήγορα, χωρίς πανικούς. Για μία Αλφα, όλα
τα παραπάνω μοιάζουν φυσιολογικά, καθώς αν θέλετε η είδηση θα
ήταν αν το αυτοκίνητο δεν ...συμπεριφέροταν καλά στο δρόμο. Απ_
αυτή την άποψη θα πρέπει λοιπόν να τονίσουμε -για μία ακόμη φορά-
ότι το καινούριο στοιχείο αυτής της Αλφα-Ρομέο, είναι ο τρόπος με
τον οποίο το ιταλικό αυτοκίνητο περνά πάνω από τις λακούβες. Αν
και με σφικτές αναρτήσεις, η όλη κατασκευή παραπέμπει κατευθείαν
σε γερμανικά πρότυπα. Τίποτε δεν τρίζει τίποτε δεν ακούγεται στο
εσωτερικό, οι αναρτήσεις αποσβένουν τις ανωμαλίες και οι επιβάτες
παραμένουν ξεκούραστοι.
Βεβαίως για να περάσουμε στο δεύτερο της παρέας, η 145 δεν μπορεί
να συγκριθεί σε άνεση με το 306, καθώς οι Γάλλοι έχουν
δημιουργήσει παράδοση στο πως καταφέρνουν να συνδυάσουν την άνεση
των επιβατών με την άρτια οδική συμπεριφορά στο δρόμο.
Και από αυτή την άποψη, το 306 XS, χωρίς να είναι αντικειμενικά
καλύτερο σε οδική συμπεριφορά από την 145, δίνει στον οδηγό του
την αίσθηση ότι είναι ένα πιό _άμεσο_ αυτοκίνητο που αντιδρά
χωρίς δισταγμούς και καθυστερήσεις στις εντολές του οδηγού του.
Γέρνει ελάχιστα, υποστρέφει επίσης ελάχιστα, έχει σαφές σύστημα
διεύθυνσης, καλύτερο επιλογέα και γενικώς κιβώτιο από την 145 και
εξίσου καλά φρένα μ_ αυτή.
O ενθουσιώδης οδηγός άν και θα βρεί τον κινητήρα αδύναμο σε
σύγκριση με τις άλλες δυνατότητες του αμαξώματος, των αναρτήσεων
κλπ., θα εκτιμήσει το γεγονός ότι με το Πεζό μπορεί να
ευχαριστηθεί ιδίως σε δρόμους που δεν χρειάζεται ο δυνατός
κινητήρας ώστε να κινηθείς σβέλτα.
Επιπλέον, η άνεση για τους επιβάτες είναι υποδειγματική και
μάλλον παραδειγματική για τα δύο άλλα αυτοκίνητα της δοκιμής,
καθώς τα καλά χαρακτηριστικά στο δρόμο συνυπάρχουν μαζί της. Εδώ
θα πρέπει δε να συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι η ποιότητα
κατασκευής είναι αναβαθμισμένη κάτι που συντελεί στην γενικά καλή
εικόνα που αποκομίζει ο επιβάτης.
Παιρνώντας στην ιαπωνική λύση της συντροφιάς, θα πρέπει εξαρχής
να παραδεχτούμε ότι η έκδοση Si της Κορόλα, -αν και η παλιότερη
των τριών- καταφέρνει να στέκεται αξιοπρεπώς αισθητικά και με το
παραπάνω. Σαφώς πρόκειται για την πλέον ισσοροπημένη έκδοση του
μοντέλου με τον πληρέστερο εξοπλισμό και εφοδιασμένη με ένα
κινητήρα ο οποίος ξεφεύγει του ανταγωνισμού χωρίς ιδιαίτερη
προσπάθεια.
H δύναμη του πολυβάλβιδου κινητήρα εξισοροπεί από την άλλη την σε
κάποιο βαθμό ασαφή οδική συμπεριφορά και ιδού τι εννοούμε με τον
όρο.
Κατ_ αρχήν η Κορόλα είναι το πιό υποστροφικό αυτοκίνητο από τα
τρία, μπλοκάρει πιό εύκολα επίσης τους τρχοούς του στο γλιστερό
οδόστρωμα ή σε καταστάσεις πανικού, ενώ έχει την τάση -αν ο
οδηγός φρενάρει μέσα στην στροφή- να διώξει το πίσω μέρος. H
εμφάνιση της ελεγχόμενης υπερστροφής είναι κάτι που άλλους
βολεύει άλλους όχι, εν πάση περιπτώσει ο μέσος οδηγός ίσως
αιφνιδιαστεί από το φαινόμενο. Κατά τα λοιπά, οι κλίσεις στις
στροφές δεν είναι μεγάλες, ο επιλογέας γρήγορος αν και με
_ξεκομένη_ αίσθηση και η κατευθυντικότητα στην ευθεία καλή. Σε
ότι αφορά δε την άνεση των επιβατών, θα λέγαμε ότι αυτή βρίσκεται
στον μέσο όρο της κατηγορίας. Υπολείπεται του Πεζό, όχι όμως και
της Αλφα, με την οποία θα λέγαμε ότι βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο.
Κατανάλωση
Εδώ υπερτερεί κατά κράτος το 306, ενώ τα δύο άλλα ακολουθούν με
σχετική ισοβαθμία μεταξύ τους. Κατά μέσο όρο το γαλλικό
αυτοκίνητο χρειάζεται 10.7 λίτρα αμόλυβδης βενζίνης για κάθε 100
χλμ. η Αλφα 13.6 λίτρα και η Κορόλα 11.0 περίπου λίτρα. Στην
συγκριτική μεταξύ τους διαδρομή, το Πεζό χρειάστηκε 8 λίτρα/100
χλμ. ενώ τα άλλα δύο 9.7 λίτρα (Κορόλα) και 9.8 η ?λφα.
Συμπέρασμα
Ομολογουμένως δύσκολο να εξαχθεί και άλλο τόσο να είναι ξεκάθαρο.
Μερικές φορές, αντιλαμβανόμαστε ότι τα συμπεράσματά μας δεν είναι
και πολύ σαφή, αλλά αυτό -πιστέψτε το- κάθε άλλο παρά σκόπιμο
είναι. Απλώς, ισχύει αυτό που γράφουμε και στην αρχή. Οταν τα
συγκρινόμενα αυτοκίνητα είναι σχετικά ισοδύναμα στις αρετές και
τα μειονεκτήματα, δύσκολα αποφασίζεις. Εδώ πλέον αρχίζουν να
υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες καθαρά υποκειμενικοί.
Επι του προκειμένου λοιπόν, θα καταλήγαμε ότι...
Σαφώς η Αλφα είναι το πιό καινούριο στην αγορά, έχει την
μεγαλύτυερη αίγλη σαν φίρμα, συμπεριφέρεται καλά στο δρόμο,
φρενάρει καλά, έχει χώρους και είναι καλά φτιαγμένη. Από την
άλλη, οι επιδόσεις της είναι μέτριες έως αργές.
Το Πεζό, επίσης αργό, είναι λιτό και γι_ αυτό όμορφο στην
εμφάνιση, καλά εξοπλισμένο και το κυριότερο διατηρεί μια _άμεση
σχέση_ με τον οδηγό του. Στρίβει και φρενάρει με υποδειγματικό
τρόπο, έχει όμως μικρό χώρο αποσκευών.
Τέλος, η Κορόλα, αν και θα περίμενε κανείς ότι λόγω αρκετού
χρόνου που βρίσκεται στην αγορά θα ήταν _έξω από το παιχνίδι_,
στην πράξη αποδεικνύεται ένας σκληροτράχηλος αντίπαλος. Διαθέτει
ένα κινητήρα-διαμάντι, αποδεδειγμένη αξιοπιστία και ποιότητα
κατασκευής, χώρους και καλό επίπεδο εξοπλισμού.
Δεν φρενάρει όπως τα άλλα δύο της δοκιμής και μερικές φορές
δυστροπεί σε ότι αφορά την οδική συμπεριφορά.
Αφήσαμε στο τέλος ένα από τα βασικά κριτήρια αγοράς σ_ αυτή την
κατηγορία, την τιμή αγοράς. Εδώ η Αλφα 145 κυριαρχεί απόλυτα, ενώ
τα άλλα δύο ακολουθούν με ελάχιστη διαφορά μεταξύ τους κι ίσως
τελικά το παιχνίδι ανάμεσα στα τρία, να _παίζεται_ ακριβώς
εδώ._4Τ.
Λεζάντες
H Αλφα 145, είναι ένα εντυπωσιακό αυτοκίνητο και 100% πιστό στην
ταυτότητα Αλφα-Ρομέο. Διαθέτει καλούς εσωτερικούς χώρους, υψηλή
εργονομία, καλή ποιότητα κατασκευής και πλήρες επίπεδο
εξοπλισμού.
Στρίβει και φρενάρει καλά, δεν βάζει όμως φωτιά στο δρόμο με τις
επιδόσεις της καθώς ο γνωστός επίπεδος κινητήρας έχει να κινήσει
πολλά κιλά βάρους. Είναι όμως αξιόπιστος, εύρυθμος στην
λειτουργία του και με καλή ...ακουστική.
H κατευθυντικότητα στην ευθεία είναι καλή, οι αεροδυναμικοί
θόρυβοι δεν λείπουν, ενώ η συμπεριφορά στο δρόμο, είναι
προβλέψιμη και δεν κρύβει εκπλήξεις για τον οδηγό.
Το Πεζό 306 σ_ αυτή την έκδοση, είναι ίσως το πληρέστερο 306 που
διατίθεται στην ελληνική αγορά. Το μόνο που λείπει είναι ένα
δερμάτινο τιμόνι για να χαρακτηριστεί πλήρες από πλευράς
εξοπλισμού.
O κινητήρας των 89 ίππων, σαφώς βρίσκεται κάτω από τις
δυνατότητες του αμαξώματος/αναρτήσεων/φρένων και σίγουρα οι
επιδόσεις του δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ικανοποιητικές. Το
μείον αυτό εξισοροπείται κατά κάποιο τρόπο από την πολύ καλή
συμπεριφορά στο δρόμο και την αμεσότητα αντίδρασης στις εντολές
του οδηγού.